AYRILIK

ACEMİ SEYYAH

Yüreği acıtan bir yaradır ayrılık, gönlü derinden sızlatır. Vuslatın zamanını bilmeden insanın sevdiğinden sevdiklerinden kopmasıdır. Adem’in cennetten çıkması, Yusuf ’un Yakup’tan kopması, İbrahim’in Hacer’den ayrılması, Yunus’un Ninova’dan ve Canlar Canı’nın Mekke’den gidişidir ayrılık. 

Hepsi sabrın, imtihanın başlangıcıdır. Ama ne var ki tüm ayrılıklardan sonra gelir güzellikler ve şükredilecek nimetler. Adem cennetten çıkmasaydı insan insan olamayacaktı belki de. Yusuf ’un gönüllere ve Mısır’a sultan oluşu Yakub’un gözyaşlarında, Yusuf ’un ayrılık hasretindeydi. Ninova’nın hidayeti Yunus’un ayrılığındaydı. İsmail’in sırrı, zemzemin sebebi Kabe’nin inşaası Hacer’in ve İbrahim’in ayrılığındaydı. Medine’nin varoluşu Mekke’nin değeri Ballar Balı’nın ayrılığındaydı. Evet ayrılık zordu meşakkatliydi, çileliydi fakat bir o kadar da hayırlı bereketli ve lütufluydu. Ayrılık zor olsa da içindeki sır zorluğunda gizliydi. Kıymetli olan her şeyin bir bedeli vardı ve bu bedeli ödeyenler de en kıymetli olanlardı…