Yalnızlık 

Gökmenzâde

Ağır adımlarla ilerledi adam

Yanaştı bir tezgaha 

Yüreğinde binbir yalnızlık binbir gam

Gözüyle dokundu mandalinlere tek tek

Ve 

“Evladım bana iki kilo yalnızlık çek”

diyebildi sesi titreyerek. 

Sağa sola bakına bakına

Dolaşıyordu pazar yerini 

İki de bir sokup cebine ellerini

Bir ah eyledi

“Çaresizlik nedir ki tezgahtar nerden bilecek!”

Dedi eğdi başını adam

İçinde binbir keder binbir gam

Göz göze geldi pazarcıyla

Usulca dokundu elmalara 

Yeşil sarı al

“evladım biraz elma” dedi

İyisinden olsun 

Gözlerine baktı adamın pazarcı 

Adam sustu sustu dayanamadı

“Yarım elma gönül alma

Doldur dedi ne varsa ayrılıktan yana!” 

Doldurdu poşeti pazarcı 

Pazarcı elma koydu poşete

Adam yalnızlığını

Ağır adımlarla yürüdü adam

Bir bir gezdi gözü tezgahlarda

Kirpiklerine dokunuyordu 

Yüreğinin elemi

İçinin sesini duyuyordu naralarda

İçini çekti. 

İçine çöktü

Durdu ve düşündü adam

Dedi “kime keder kime gam”

Yüzünün güleçliğine bakma kimsesinin 

İçindeki alevi görmez kimsecikler 

Dünya da çiçeklerle bezeli hoş tatlı

Amma bil ki ateşi taa içinde saklı 

Bir çocuk duruyordu karşısında 

“Abi tartalım mı?” dedi

adam irkildi 

Dağlar irkildi

Karşısına yarım asırlık

Sevdasına doyamadığı kadının mezarı dikildi

“Tartabilir misin evlat yalnızlığımı!”

Gözleri düştü yere

Dudağını büktü çocuk ve eğdi başını

Düşündü adam

Döşünde gam

Bir ses duydu 

“Gam çekilir!”

Yanaştı sesin yüzüne

Dik dik baktı gözüne

Ve ekledi 

“ gamı çeken bilir”

Arkasına bakmadan ilerledi adam

Elleri cebinde

Düşünde kam 

Döşünde gam

“gam çekilir!” diye diye 

Yalnızlığına yollandı adam