GÖZLERİN

MİHMAN

Gözlerinde gördüm ilkin

Sözlerinden döküldü avuçlarıma kalbin

Susmak!

Ne büyük cürüm o anda

Gözlerin demeliydim

Gözlerin ne kadar da derin

Bir çay muhabbetinden fazlası olmalıydı

Ellerin,  o tutulası ellerin

Boşlukta kalmamalıydı

Tutmalıydım,  sakince,  susarak

Yağmur yağmalıydı

Elin elimde yürümeliydim onca yolu

Islak ıslak gülümsemeliydim gözlerine

Ellerin,  o narin ellerin

Boşlukta kalmamalıydı

Ya da gitmeliydim

Zamansız rastlantılara inat

Mekânsız duygular arasında

Tanımak,  bir anlık,  sessizim

Yalnızca yanından geçip gitmeliydim…

You may also like...

1 Response

  1. Canan DUYUŞ says:

    Susmak… “Ne büyük cürüm o anda”
    Bazen susmak, bazen konuşmak cürüm olup durur içimizde. Bir düğüm gibi…
    Yüreğinize sağlık…

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *