GÖZLERİN
MİHMAN
Gözlerinde gördüm ilkin
Sözlerinden döküldü avuçlarıma kalbin
Susmak!
Ne büyük cürüm o anda
Gözlerin demeliydim
Gözlerin ne kadar da derin
Bir çay muhabbetinden fazlası olmalıydı
Ellerin, o tutulası ellerin
Boşlukta kalmamalıydı
Tutmalıydım, sakince, susarak
Yağmur yağmalıydı
Elin elimde yürümeliydim onca yolu
Islak ıslak gülümsemeliydim gözlerine
Ellerin, o narin ellerin
Boşlukta kalmamalıydı
Ya da gitmeliydim
Zamansız rastlantılara inat
Mekânsız duygular arasında
Tanımak, bir anlık, sessizim
Yalnızca yanından geçip gitmeliydim…
Susmak… “Ne büyük cürüm o anda”
Bazen susmak, bazen konuşmak cürüm olup durur içimizde. Bir düğüm gibi…
Yüreğinize sağlık…