GERİDE KALANLAR

Zehra Azize

Sardunyamın susuz kalmasıydı göç,

Konsolun tozlanması  hatıralarla,

Sabah güneşinin evde yalnız dolaşması

Dolunayın yalnız tamamlaması her ayı

Acele hazırlanmış bir bavul

İçi  dolu bir meçhul

Vedasız vedalar

İnkısar yükü bakışlar

Ve  geriye  kalanlardı  göç.

Mutfakta bulaşıklar,  askıda çamaşırlar

Anlayamadı günlerce bırakılmışlıklarını

Sardunya daha da susuzdu gün geçtikçe

Susuzluğun adıydı göç

Durakta minibüs bekleyen  kadın,

Akşam pazarında kıvırcık limon satan adam,

Pencereme konan martının ekmek bulamayışıydı göç

Ayaklarıma dolaşan misafir telaşlarım

Duvarlara sinen neşeli anlarım

Çocuğumun düşmeyen ateşi

Komşumdan aldığım ödünç tuz

Kapıcının bıraktığı gazeteydi

Bıraktıklarımdı göç

Sokak başında kurulan iftar sofrasında

Yorgun ve sabırlı bakışlardı

Minareden süzülen çağrıydı göç

Bayram öncesi  Mısır Çarşısı

Alınmayan badem şekeri,  taze kahveydi,

Mendil arası bayram parasının çocuksuz kalışı

Bayramsız diyarlardı göç

Annemin akmayan gözyaşının inciye evrilmesi,

Dudaklarında sessiz kıpırtılardı göç

Çayımın soğuması bardakta

Dostlarımın  yarım kalışı hayatta

Islanmadığım nisan yağmurları

Koklamadığım  papatyalar

Bakışımın değmediği erguvanlardı göç

Mihrabat sabahı bülbüllerinin

Eşliksiz kalışıydı

Hepsi kaldı, kalmaktı göç

İçime doğru varılmayan bir yolculuktu benimkisi,

Çıktım!

Yalnızlık renginin hüzün tonuydu elbisem,

Giydim!

Ardımda bıraktıklarımdı göç,

Bıraktım!

Dönüp bakmadım, bakamadım

Kaldılar hepsi arkamda

Yol yol, diyar diyar özlemler büyüttüm

Kalanların özlemiydi göç

Yaşıyorum şimdi, bir yanım eksik

Yarım kalan hayatlardı

Hep kanayan kesiklerdi  göç