İÇİMDEKİ DÜNYA

SEVGİ FIRAT

Bir haziran günü.. Gurbetten gurbete giden başka bir gün. Soru işaretlerinin, acabaların beynime hücum ettiği bir akşam üstü. 

Yürüyorum yine uzun uzun. Güneş hiç batmadığından saat kavramım yerle bir olmuş, henüz geldiğim yerin mevsimini tenimde taşıyorken kutupların soğuğuna alışamamışım. Duygularım kördüğüm olmuş, beyin hücrelerim hangi duyguma hükmedeceğine şaşırmış. Kaygıyla ümit, korkuyla neşe hepsi iç içe geçen sihirbazın halkaları gibi çöz çözebilirsen. “İman sağlamlığının insana sunduğu sabır işte burada gün yüzüne daha çok çıkıyor” diyorum kendi kendime. “Bir yaratıcıya inanmayan ya da bağı zayıf olanlar nasıl çözüyorlar bu kördüğümü?” Düşündürene şükürler olsun. 

Artık tek başınasın bu uzun belki süresiz yolculukta. Sana hangi kitaptan kaç sayfa okudun diye soran olmayacak. Oldum olası benimseyememiştin zaten Allah için yaptıklarını başkasıyla paylaşmayı. Hele hele sayılara dökmeyi…

Yürüyorum hayretle etrafımdaki sanata bakarak. Uzun zamandır görmediğim güzelliklerle gözlerim ve kalbim şenleniyor. Ve bir tebessüm uçuveriyor kalp semalarımdan, konuyor dudaklarıma. Gördürene şükürler olsun. 

Sessizlikle hemhal olmak o kadar kıymetli ki… Sessizlikteki sesi duymak, bana düşeni almak istiyorum. 

Kulağıma bir ayet fısıldıyor birden.”Allah bize yeter, O ne güzel vekildir.” Sırtım dikleşiyor adeta bu sihirli cümleyle. İnsanın kendine ettiği zulüm yeter,zalimi dışarıda aramaya hacet yok.  Sonra ikinci cümle yankılanıyor beynimde.  “Allah sizi tuttuğunuz hakla birlikte tutup kaldıracaktır.” Sonra peşisıra “Ümitvar olunuz! “

Bu kadar hak ve hakikat bizi feraha davet ediyor ama insanoğlu gönlünün kulaklarını ümitsizlikle sağır etmeye ve kendi zalimi olmaya ne kadar da hevesli. 

Düşünce hızım ayak hızıma uymaya çalışırken kendimi yolun sonunda buluyorum. Karşımda pırıl pırıl bir göl,adete sırtımı sıvazlayan sıcacık güneş ve yüzümde gönlüme düşen mesajları duymanın verdiği tarifsiz mutluluk. Duyurana şükürler olsun.