Gölge

ELİF COŞKUN

Sokak lambası altında dalıyorum hayallere

Yağmur çiseliyor bir yandan yüreğime

Bakıyorum yere yansıyan gölgeme

Anlamaya çalışıyorum ne ara geldik bu hale diye

Annemin gölgesi yansıyor gölgemin gerisine

Dönmeye korkuyorum kaybolacak diye

Sarılmaya çalışıyorum karşıya bakar halde

Uzatıyorum elimi gölgesine ısınsın diye

Sabaha kadar bekler miydim böyle

Elim annemin gölgesinde

Ah güzel kokusu gelse bir de

Seve seve beklesem çeksem doyasıya içime

Hayaldi biliyorum yağmurlu bir gecede

Olacaktı gerçek vuslat bir gün elbette

Sarılacaktım hayaline değil gerçek anneme

Ah kokusunu hiç söylemeyeyim bile