Azadî

Handan Tunç 

Ey özgürük!

Ey yalçın dağların zirvesi, 

Ey kapkaranlık gecelerin sabahı, 

Ey zemheri soğukların baharı 

Uğramaz mısın bizim vatana? 

Ey azadî, 

Yüreğimizdeki hasretle, 

Avucumuzdaki duayla, 

Zühre yıldızı gibi kalbimizde parlayan umut ile 

Gözlüyoruz yolunu! 

Uğramaz mısın bizm vatana?

Ey azadî,

Sen gidince kara bulutlar kapladı her yeri,

Dört mevsimin adı sadece kış oldu, 

Yürekler buz tuttu, cemreler düşmez oldu. 

Hayat sadece siyah ile gri arasında dolaştı durdu,

Yollarımız mavilere çıkmadı bir türlü,

Uğramaz mısın bizim vatana?

Ey azadî,

“Ekmeksiz yaşarım hürriyetsiz yaşayamam!” Diyenlerin mirası, 

Yolunu gözleyenlerin pembe hülyası. 

Hapishane kapılarının kilidi,

Mahpusların gelecek umudu, 

Uğramaz mısın bizim vatana?

Ey azadî!

Ey uğrunda canların gittiği, 

Kadınların dul, evlatların yetim kaldığı…

Ey azgın sularda yitip giden,

Uğramaz mısın bizim vatana? 

Ey azadî, 

Sen gideli sevinçler hüzne döndü,

Mutluluklar kedere…

Matem elbisesini giydi bulutlar, bayırlar, ovalar. 

Sen gideli gün aymadı, 

Gece karanlıktan çıkmadı,

Uğramaz mısın bizim vatana?

Ey azadî,

Sevenler sevmeye yol bulamadı, 

Yarım kaldı duygular gönüllere akmadı, 

Sen gideli buralar eskisi gibi olmadı,

Uğramaz mısın bizim vatana?

*Özgürlük