Gidenlerin Ardından
Fatma Özcan
Ey uzak ufkun yolcusu
Yakışır sana gitmek
ÖZLEMEK ne güzel şey..
Yanında olanı da, olmayanı da
Olana sarılmak,
Olmayana yana yakıla hasret duymak.
Anılara sığınıp, gözyaşları ile sulamak toprağını
Akan yaşların hikmetini düşünmek,
Geride kalanların yüreğine serinlik
Gidenlerin ise,
Toprağına cennet asa bahar tohumları serpmek…
Gidenlerin ardından…
Sızlanmak,
Yanmak,
Yakılmak,
İç dökmek sessiz çığlıklarla.
Zaman zaman etrafı kolaçan ederek..
“Gidenin haberi var mı?” halimden demek,
Sonra yola devam etmek..
Gidenlerin ardından…
Sokaklardan yürürken, onun sevdiği yolları seçmek
Sevdiği yemekleri görünce yutkunmak acı acı,
Şubat soğuklarında,
Temmuz akşamlarında…
Onunla geçen eşsiz anları yaşamak, tekrar be tekrar…
Doğduğu ve gittiği günü tarihe altın harflerler yazmak,
Ama yazarken mürekkebe yıldız rengi gözyaşı katmak
Ve onu görmek gökyüzünde…
Ve Rabbin’den utanarak o günün hiç yaşanmamış olmasını dilemek
Gidenlerin ardından….
Düşünmek ,
Deli deli sızlanmak,
Hazmetmek,
Arkada kalmayı hak etmek
Hikmetini iliklere kadar çekmek
Sabır dilemek,
Gidenlerin ardından…
Gittiği günü tarihten silip,
Doğduğu günden başlamak ,
Sarılmak ona,
Ve kaldığı yerden devam etmek hayata…
Gidenlerin ardından…
