ŞERİF AYDIN
Demedim mi sana gülüm, baharlardan önce çiçek açma koparırlar seni.
Gözyaşına bakmazlar dinlemezler derdini. Seni kerbelaya terk ederler hüseyinimin yerine. Kalbini mızrağın ucuna koyarlar mübarek başı yerine demedim mi.
Demedim mi sevdanı yüreğinde sakla, ağyara açma kalbini anlamazlar. Gülistanda bülbül ile hemhal olma demedim mi. canını acıtırlar dikeninde boğarlar seni.
Bahçıvanına iftira ederler demedim mi. kurulu bir gülistanı güft u gu ile kirletirler ve günahını sana yazarlar demedim mi.
Çarmıhlar bizim için kurulmuş, sakın demedim mi gölgelerinden. Sadık havarilerle yoldaş ol, demedim mi.
Her halinde bir kusur bulurlar senin, sen oturur ağlarsın üzüntünden, üzüntünü bile yargılarlar demedim mi.
Demedim mi ağlarken bile gösterme gözyaşlarını nadana, bir damla gözyaşında tufan gemilerini yüzdürürler senin.
Kalbin tipilere dayanıklı değildir, yaslanma demedim mi fırtınalı dağlara. Karlar yağdırlar üstüne tipi, boran olur dağıtırlar perçemini demedim mi.
Üşütürler yüreğini ekvator sıcaklıklarında, bahar mevsiminde kurutular gülünü demedim mi.
Demedim mi can dost, sadıklara yar olursan yaran olursun. Bivefaya can olursan candan olursun.
Demedim mi durma ağyarın meclisinde, güzelliğine müptela olursa ağyar keser elini. Kestiği elinin acısını alırlar gömleğinden demedim mi.
Demedim mi sana yürekcan, dolaşma mitolojik aşkların bahçelerinde, masallarına kulak kesme demedim mi.
Afroditlere yar ederler seni ve nikahına zeusları çağırlar demedim mi.
Sanal sana göre değil demedim mi, demedim mi sana hatırı yüksek olanların hatırına, hatırını ali tut ve girme menziline habis ruhların.
Ruhunu çarmıhlara gererler demedim mi.
Ne olur can dost, yüreği güzel yar, yürekler incinir nesiller ağlar. Sen üzülürsen abiler ağlar, suyun ötesindeki yiğit hicranla yanar…
demedim mi ey gül, konma adressiz bahçelere. çiçek yaparlarsa bile intihar çiçeği koyarlar ismini.
isimsiz dallara konma demedim mi. demedim mi bülbül olursan bile kanatırlar gülünü, seni.
