Gecede Biri
Şerif Aydın(Kanada Notları)
Sokaklardayım şimdi…
Aşık, sırılsıklam, tepetaklak, karmakarışık…
Sokaklardayım şimdi…
Sokak lambasının altında aradığım bir ışık , bir göz, bir aşık…
Sokak köpeklerinin ayak izinde…
Ay asılmıs gökyüzüne, Gecede asılmış ışık..
kimine göre serseriyim, kimine göre aşık…
Ipıslak saçlarım, ceketimin cebi delik…
Beş parasızım yeminlen, sıfır akçe, sıfır metelik…
Biraz kapitalist takılıyorum geceye inat, biraz komünist…
Sokak lambasının altındayım şimdi…
Ağır baskın yemiş dağ eşkiyası gibi yağmur altındayım, dört yanım çepeçevre kuşatma, dört yanım faşist…
Ve damlalar mermi gibi merhametsiz…
Telefon direğine yaklaşıyorum ıpıslak elbiselerimle, çakal sesi duyuyorum tellerden, boğuk ve kesik…
Biraz yürüsem çemberi yaracağım, biraz ısınsam uğultuyu susturacağım belki…
Sokak lambasının altındayım, 911’i arattıracak mesafede…
Toplumun ötekisiyim belki…
Toplumun asi yüzü…
Kimine göre geceye eşkıya gölgesi gibi düşmüş serseri, kimine göre gecedeki aşkın Öteki yüzüyüm…
Elbiselerim ıslak, saçlarım darmadağın…
ağır yağmur altındayım.
Ve önümde duyarsızlaşan toplumun içersinde ne işe yaradığını anlamadığım bir telefon direği…
Perdesini aralayıp da mı bağırıyor birisi, yoksa duymak istemediğim ses mi:
“Faşist bir ülkeden demokrat bir ülkeye barut gibi düşmek de ne?”diyor mahallemin eskileri…
Cevapsızım…
kurdun da çakalın da dansına tahammülsüz…
Kilisenin çanı çalıyor bir yandan, öbür yandan perdesinin ardındaki münzevinin telefonundan yükselen ezan sesi…
Şimdi günah çıkarma vakti…
Çan’ı ezanı duydunuz, ya hapisteki sesi, ya babasız bebenin sesini bastıran anne nefesi???
Tövbesi tevbe isteyenlere aldırmıyorum… Gidiyorum şimdi…
Geceye gidiyorum, yüz görmeyeyim diye, geceye…
Suratlardan okuduğumu kitaplara şikayet ediyorum…
Barut gibi düşüyorum geceye, ister yargılayın, ister anlayın şimdi…
Ne dervişin hırkası ısıtır beni, ne devrimci elbisesi…
Öyle tanımlayın beni “yağmur altında biri…”
